پێوەندی به کەسانێکەوە بکە قەت ناڵێن: «دە چاکە، تەواوە! لەمە زیاتر ناچمە پێشەوە.» چون هەر ئەوەندەی سوور و یەقینە لە پاشی زستان، بەهار دێ، هیچ شتێکیش هەرگیز کۆتایی نایە؛ پاش گەیشتن بە ئامانجەکانت، پێویستە سەرلەنوێ دەست پێ بکەیەوە؛ هەمووکات کەڵک لەو شتانە وەرگرە کە لەم ڕێیەدا فێریان بوویی.
لەگەڵ ئەو کەسانە بە کە ئاواز دەخوێنن، چیرۆک دەگێڕنەوە، چێژ دەبەن لە ژیان و چاوەکانیان شادمانیی پێوەیە، چوون شادمانی تەشەنە دەکا و دەتوانێ ڕێگر بێ بەرامبەر لەپێکەوتنێک که هۆکارەکەی خەمۆکی، تەنیایی و دژوارییەکانی ژیانە.